പോസ്റ്റ്പാര്ട്ടം ഡിപ്രഷന് കേവലം നിര്വചനങ്ങള്ക്കപ്പുറം ഒരമ്മ അനുഭവിക്കുന്ന വേദനയാണ്. ഒരു പക്ഷേ ഒപ്പമുള്ള പുരുഷന് പോലും ആ വേദന തിരിച്ചറിയണമെന്നില്ല. പ്രസവാനന്തരം താന് അനുഭവിച്ച വേദനകളുടെ ആഴവും പരപ്പും ഹൃദയംതൊടുന്ന വരികളിലൂടെ അടയാളപ്പെടുത്തുകയാണ് അന്സി സികെ എന്ന അമ്മ.
കുഞ്ഞിന് മുലയൂട്ടാന് പോലും കഴിയാത്തത്ര വേദനകള് തന്റെ ജീവിതത്തിന് പറയാനുണ്ടെന്ന് അന്സി പറയുന്നു. സങ്കടം അണപൊട്ടുമ്പോള് പലപ്പോഴും കണ്ണാടിക്കു മുന്നില് പോയി നിന്ന് കരഞ്ഞു.
നിമിഷങള് കൊണ്ട് ഇല്ലാതാകുമായിരുന്ന ജീവിതം തിരികെ തന്നത് തന്റെ വാവയുടെ ചിരിയാണെന്നും അന്സി കുറിക്കുന്നു. വനിത ഓണ്ലൈനുമായി അന്സി പങ്കുവച്ച കുറിപ്പ് കണ്ണീരോടെയല്ലാതെ വായിച്ചു തീര്ക്കാനാകില്ല.
അന്സിയുടെ അനുഭവ കുറിപ്പ് ഇങ്ങനെ:
#postpartumdepression നീ മാത്രാണോ ലോകത്ത് ആദ്യമായ് പ്രസവിക്കുന്നെ, ഈ ചോദ്യം നേരിട്ട സ്ത്രീകൾ ധാരാളമുണ്ടാകും. Postpartum depression, ഭ്രാന്തല്ല, ഒരവസ്ഥയാണ് മരണത്തെ നേരിൽ കാണുന്ന, അല്ലെങ്കിൽ പ്രതീക്ഷകൾ ഒന്നുമില്ലാതാകുന്ന അവസ്ഥ.
ആറ്റുനോറ്റുണ്ടായ കുഞ്ഞിനെ കൊഞ്ചിക്കാനോ, മുലയൂട്ടുവാനോ കഴിയാതെ ഒരുതരം മരവിപ്പിൽ മാതൃത്വം കുടുങ്ങി പോകുന്ന അവസ്ഥ. മുലകൾ രണ്ടും പാൽ നിറഞ്ഞു കനം തൂങ്ങി വേദന നിറയുമ്പോൾ പോലും, മുല പാൽ ഒഴുകി നെഞ്ചും വയറും നനഞ്ഞാലും മുലയൂട്ടുവാനുള്ള മാനസിക അവസ്ഥ ഇല്ലാതെ കരച്ചിലും ദേഷ്യവും നിറഞ് മരവിച്ച് പോകുന്ന ദിവസങ്ങൾ….
Post partum depression ഒരു തമാശയല്ല വളെരെ വളെരെ ഗൗരവത്തോടെ കാണേണ്ട ഒരു അവസ്ഥയാണത്, മാനസിക രോഗമല്ല…. പ്രസവ ശേഷം വരുന്ന ഹോർമോൺ വ്യത്യസങ്ങൾ മൂലം ഏഴിൽ ഒരമ്മ എന്ന കണക്കിൽ post partum depression അനുഭവിക്കുന്നവരുണ്ട് കേട്ടിട്ട് മാത്രമുണ്ടായിരുന്ന post partum depression ഞാൻ അനുഭവിച്ച് തീർത്തതാണ്.
അതിജീവിക്കാൻ എളുപ്പമല്ല ഒരു നിമിഷത്തിന്റെ വ്യത്യാസത്തിൽ ആത്മഹത്യയെ അഭയം പ്രാപിച്ചേക്കാം. പ്രസവശേഷം ഒരു സ്ത്രീ അവളുടെ ജീവിതത്തിന്റെ മറ്റൊരു ഘട്ടത്തിലേക്ക് കടക്കുന്നു, പിന്നെയും എത്ര നാൾ കഴിഞ്ഞാലാണ് ഒരു സാധാരണ ജീവിതത്തിലേക്ക് അവൾ തിരിച്ച് വരിക.
,കുഞ്ഞ് ഉണരുമോ എന്ന ചിന്തയിൽ ആണ് ഊണും ഉറക്കവും,..സ്റ്റിച്ചിട്ട വേദന, ഹോർമോൺ വ്യത്യാസങ്ങൾ, രാത്രിമുഴുവനുമുള്ള കുഞ്ഞിന്റെ കരച്ചിൽ, ഇനിയും ശെരിയാകാത്ത ഉറക്കം,എണ്ണയും കുഴമ്പും തേച് തിളച്ച വെള്ളത്തിൽ വേതിട്ടുള്ള കുളി.
എല്ലാം കൂടി താങ്ങാൻ കഴിയാത്ത അവസ്ഥ. കുഞ്ഞിനേയും എന്നെയും നോക്കാൻ അമ്മ മാത്രാണ് ഉണ്ടായിരുന്നത് അത്കൊണ്ട് തന്നെ ഞാൻ കുറച്ച് കൂടുതൽ കഷ്ട്ടപെട്ടു, ഹോസ്പിറ്റലിൽ നിന്ന് ഡിസ്ചാർജ് ആയി വന്നതിന്റെ രണ്ടാം ദിവസം മുതൽ ഞാൻ ഒറ്റക്കാണ് കുളിച്ചത്,
കുനിയുമ്പോഴും നിവരുമ്പോഴും സ്റ്റിച്ച് വലിയുന്ന വേദനയിൽ കണ്ണുനീർ ഒഴുകും, വിശപ്പും ദാഹവുമില്ലാതെ ദിവസങ്ങൾ തള്ളിനീങ്ങി, ഉറക്കം ശെരിയാകാതെ കണ്ണുകളിൽ കറുപ്പ് തടം കെട്ടി,
കുഞ്ഞിന് മുലയൂട്ടാൻ പോലും എഴുന്നേറ്റിരിക്കാൻ കഴിയാത്ത അവസ്ഥ, മാറിടം നിറഞ് മുലപാൽ ബ്രായും ചുരിദാറും നനച്ചത്, പാൽ കെട്ടിനിന്ന് മാറിടം വേദനിച്ചത്,,,,
ആരും എന്നെ ശ്രെദ്ധിക്കുന്നില്ലെന്ന പരാതിയിൽ ഇടക്കിടക്ക് ചെന്ന് കണ്ണാടി നോക്കി കരഞ്ഞത്,,, കുഞ് എത്ര കരഞ്ഞാലും, അവനെ എടുത്തോമനിക്കാൻ എന്റെ കയ്യിൽ ഒരിറ്റുപോലും വാത്സല്യം ഇല്ലാതെ പോയതും ഇന്നെലെ കഴിഞ്ഞ പോലെ,,, എനിക്കെല്ലാരോടും ദേഷ്യമായിരുന്നു അമ്മയോട്, വിഷ്ണുവിനോട്, കുഞ്ഞിനോട് അങ്ങനെ അങ്ങനെ എല്ലാത്തിനോടും ദേഷ്യം……
ഏകദേശം മൂന്ന് ആഴ്ചയോളം എനിക്ക് എന്നെ പോലും ഇഷ്ട്ടമല്ലായിരുന്നു, Post partum depression നെ കുറിച്ച് നേരത്തെ അറിയുന്നത്കൊണ്ട് ഡോക്ടറിന്റെ കൗൺസിലിംഗ് എടുത്തു… വിഷ്ണുവേട്ടനോട് പറഞ്ഞു.
കുഞ്ഞിനെ സ്നേഹിക്കൂ എന്ന് ഞാൻ എന്നോട് തന്നെ പറഞ്ഞു…. അങ്ങനെ ഏകദേശം പതിനഞ്ചു ദിവസത്തിനു ശേഷമാണ് ആത്മാർത്ഥതയോടെ, വാത്സല്യത്തോടെ ഞാൻ എന്റെ കുഞ്ഞിനെ എടുത്തത്….
അന്നാണ് ഓപ്പറേഷൻ തിയേറ്ററിൽ വെച്ച് ഞാൻ അവന് ആദ്യത്തെ ഉമ്മ കൊടുത്തത് ഓർത്തത്, അന്നാണ് അവനെ ഞാൻ മതിവരുവോളം മുലയൂട്ടിയത്….. അന്ന് മുതൽ ആണ് ഞാൻ അമ്മയായത്…
നിമിഷങ്ങള് കൊണ്ട് ഇല്ലാതാകുമായിരുന്ന ജീവിതം തിരികെ തന്നത് തനുവിന്റെ ചിരിയാണ്, വിഷ്ണു ഏട്ടന്റെ ചേർത്ത് നിർത്തലാണ്….. അല്ലായിരുന്നെങ്കിൽ ഞാൻ എന്നെ വല്ലാതെ വെറുത്തു പോകുമായിരുന്നു………
ഞാൻ ഇപ്പോൾ ഓർക്കാറുണ്ട് വിഷ്ണു ജോലി തിരക്കിനിടയിൽ നിന്നും ഇടക്കിടക്ക് എന്നെ വിളിച്ചില്ലെങ്കിൽ, വീട്ടിൽ വരുമ്പോളൊക്കെ എന്നെ കെട്ടിപിടിച്ചില്ലെങ്കിൽ, എന്നെ ചിരിപ്പിച്ചില്ലായിരുന്നെങ്കിൽ എന്താകുമായിരുന്നു, കണ്ണുനിറയാതെ എനിക്കെഴുതാൻ കഴിയില്ല…..
Post partum depression തീവ്രമായ ഒന്നാണ്, ഒരു സ്ത്രീ അമ്മയാകുന്നതോടെ അവളോടുള്ള കരുതൽ കൂടണം, കൂടുതൽ കൂടുതൽ ചേർത്ത് നിർത്തണം…….. ചേർത്ത് നിർത്തേണ്ടത് നിങ്ങളാണ്, ആണുങ്ങളാണ്…… ഒരു കയ്യ് നീട്ടിയാൽ അവൾ ജീവിച്ചാലോ,, അവൾ ചിരിച്ചാലോ….
പ്രതികരിക്കാൻ ഇവിടെ എഴുതുക