ഫോട്ടോഗ്രാഫി, സംവിധാനം എന്നീ മേഖലകളില് തന്്റെ പ്രതിഭ തെളിയിച്ച കലാകാരനാണ് അനീഷ് ഉപാസന. ഇതിനോടകം മൂന്നോളം ചിത്രങ്ങള് സംവിധാനം ചെയ്തിട്ടുള്ള അനീഷ്, ഫിലിം മാഗസിനില് ഫാഷന് ഫോട്ടോഗ്രാഫറായാണ് തന്റെ കയ്യില് ആരംഭിക്കുന്നത്.
തുടര്ന്ന് 2012 മാറ്റിനി എന്ന ചിത്രം സംവിധാനം ചെയ്തുകൊണ്ട് സിനിമാരംഗത്തേക്ക് അദ്ദേഹം ചുവടുവെച്ചു. പിന്നീട് 2014-ല് ജയസൂര്യ, വിനായകന് എന്നിവരെ കേന്ദ്രകഥാപാത്രങ്ങളാക്കി ‘സെക്കന്ഡ്’ എന്ന ചിത്രം സംവിധാനം ചെയ്തുകൊണ്ട് സിനിമാലോകത്ത് ഏറെ ശ്രദ്ധേയനായി മാറി. 2016-ല് പോപ്കോണ് എന്ന ചിത്രമാണ് അദ്ദേഹം അവസാനമായി സംവിധാനം ചെയ്തത്.
സമൂഹമാധ്യമങ്ങളില് സദാ സജീവമായിരിക്കുന്ന അദ്ദേഹം മോഹന്ലാലിനെ കുറിച്ച് പങ്കുവെച്ചിരിക്കുന്ന ഒരു കുറിപ്പാണ് ഏറെ ശ്രദ്ധേയമാവുന്നത്. അനുഭവക്കുറിപ്പ് അല്ലെങ്കില് ഒരു യാത്രാവിവരണം എന്ന നിലയില് പരിഗണിക്കാവുന്ന കുറിപ്പില് മോഹന്ലാലിനെക്കുറിച്ചുള്ള പരാമര്ശം തന്നെയാണ് ഏറെ ശ്രദ്ധേയം.
തിരക്കുകള് മറികടന്ന് കൊച്ചിയെ ലക്ഷ്യം വെച്ചു ഹൈവേയിലൂടെ പാഞ്ഞുപോകുന്ന ബെന്സ് .
അതേസമയം ഗ്യാസ്കുറ്റി ചാരിവെച്ച പോലെ മുന്സീറ്റില് ഇരിക്കുന്ന എന്റെ മനസിലൂടെ പായുന്ന ചില വിഷ്വല്സ്..
കൊളപ്പുള്ളി അപ്പനെന്നു വിളിക്കുന്ന തേര്ഡ്റേറ്റ് ചെറ്റേ..നീയാരാടാ..നാട്ടുരാജാവോ.
ആരാ മോനെ ഈ തെമ്മാടിത്തരമെല്ലാം കാണിച്ചേ നീയാ..ഏത് നായിന്റെ മോനായാലും ശെരി…
മോള് ധാരാവി ധാരാവി എന്ന് കേട്ടിട്ടുണ്ടോ.
Sir your good name please..!
സാഗര്..ഏലിയാസ്..ജാക്കി.!
With BGM
(ഈ ഡയലോഗെല്ലാം മനസ്സില് വെച്ച് ഞാന് ലാല്സാറിനെ mirror വഴി ഒന്ന് ഒളികണ്ണിട്ട് നോക്കും.ഹോ..എന്റെ പൊന്നേ..അതൊരു അവസ്ഥ തന്നെയായിരുന്നു)
കൊച്ചിയിലേക്കുള്ള ദൂരം എങ്ങനെയെങ്കിലും ഒന്ന് കൂട്ടിത്തന്നാല് വണ്ടിയില് നിന്നും ഇറങ്ങിയ ഉടനെ ശയനപ്രദക്ഷിണം നടത്താന് വരെ ഞാന് തയ്യാറായിരുന്നു
അല്പനേരം കഴിഞ്ഞപ്പോള് കാറിനുള്ളില് ഒരു C D ഓണ് ആയി.
അതില് നിന്നും മനോഹരമായ ഗാനങ്ങള്..
പെട്ടെന്ന് പുറകില് നിന്ന് ലാല്സാറിന്റെ ശബ്ദം..
*ഇപ്പൊ ഷൂട്ടിംഗ് നടക്കുന്ന പരദേശിയിലെ പാട്ടുകളാണ്..കേട്ട് നോക്കൂ..
രമേഷ് നാരായണ് ന്റെ മ്യൂസിക്.
നന്നായിട്ടുണ്ടല്ലേ.?(ആരും ഒന്നും മിണ്ടുന്നില്ല.)
മോനോടാ ചോദിച്ചത് ..!
നന്നായിട്ടില്ലേ ??
*ആഹ് സാര്.നന്നായിട്ടുണ്ട്..
(സ്റ്റേഷന് കട്ട് ആയി കണ്പോള പോലും അടക്കാതെ ഇരിക്കുന്ന എനിക്കെന്ത് രമേഷ് നാരായണ്)
*മോനെ.മോന്റെ കഴുത്തെന്താ അങ്ങനെതന്നെ ഇരിക്കുന്നേ..
അത് അനങ്ങില്ലേ..?(ചിരിക്കുന്നു)
*ആഹ്..സാര്..അനങ്ങും..!
(നാണം കെട്ട് പണ്ടാരമടങ്ങിയ നിമിഷം)
*മോന്റെ വീടെവിടെയാ ??
*നീലഗിരി ജില്ലയിലെ ബോര്ഡറിലാ..
എരുമാട് എന്നാണ് സ്ഥലത്തിന്റെ പേര്.
*ആഹാ..നല്ല സ്ഥലമാണല്ലോ നീലഗിരി..
അയ്യയ്യോ..പേര് ചോദിക്കാന് മറന്നു..എന്താ മോന്റെ പേര് ??
*അനീഷ് ..അനീഷ് ഉപാസന
*എന്റെ പേര് മോഹന്ലാല്.!
(ആ പേര്പറച്ചില് ഞാനാസ്വദിച്ചത് കണ്ണുകള് മുറുകെ അടച്ചുകൊണ്ടാണ്)
*മോന്റെ പേരിലൊരു പാട്ടുണ്ട്
അറിയാമോ ??
ഉപാസന..ഉപാസനാ.ഇത് ധന്യമാം..
ജയചന്ദ്രന് പാടിയതാണ്.
*ആഹ്..സാര്.അറിയാം..!
(ആരെങ്കിലും പാടിക്കോട്ടെ സാര്..ഞാന് മിണ്ടാതെ ഇവിടിരുന്നു കുറച്ചു സ്വപ്നങ്ങള് കാണട്ടെ പ്ളീസ് )
*അനീഷിന്റെ വീട്ടില് ആരൊക്കെയുണ്ട് ..?
*അമ്മയും ചേട്ടനും ..!
(എന്റെ മറുപടിയെല്ലാം നൂറേനൂറ് സ്പീഡിലാണ്)
*മോനെ..ആ ബാഗ് ഇങ്ങനെ മടിയില്ത്തന്നെ വെയ്ക്കണ്ട അതിങ്ങു തരു..ഞാന് പുറകില് വെയ്ക്കാം..
(സാര് ബാഗിനായി പുറകില് നിന്നും മുന്നിലേക്ക് കൈനീട്ടി..
ബാഗെടുത്തുകൊടുക്കുന്നതിനിടയില് എന്റെ ദാരിദ്രം പിടിച്ച വിരലുകള് ലാല്സാറിന്റെ കയ്യിലൊന്ന് തട്ടി..
നേരത്തേ കണ്ട പൂമ്ബാറ്റകള് വീണ്ടും വട്ടമിട്ട് പറന്നു തുടങ്ങി..ഹോ എന്തൊരു മിനുസമാണ് ആ വിരലുകള്ക്ക്.പക്ഷേ ബാഗ് മടിയില് നിന്നെടുത്തതും കാല് കിടന്ന് വെറുതെ വിറയ്ക്കാന് തുടങ്ങി.മനുഷ്യന് സന്തോഷം കൂടിയാലും ശരീരം വിറയ്ക്കുമെന്ന് അന്നാണ് മനസിലായത്..
ആ സമയങ്ങളിലെല്ലാം ലാല്സാര് ഉപാസന എന്ന പാട്ട് മൂളുന്നുണ്ടായിരുന്നു..)
*മോന് പാട്ട് പാടാനറിയാമോ ??
(വായില് നിന്നും കാറ്റ് മാത്രം വരുന്ന ഞാനെന്തെടുത്തിട്ട് പാടാന് ??)
*ഇല്ല സാര്..പാട്ട് ഇഷ്ട്ടാണ്..
*ഇഷ്ടമാണേല് പാടാന് പറ്റും..പാടൂ..
(ആഹാ..മടിയിലെ വിറയലിപ്പോ തകൃതിയായി.)
*അനിലേ(ഡ്രൈവര്)AC കുറവാണെന്നു തോന്നുന്നു..
അനീഷ് വിയര്ക്കുന്നുണ്ട്.
(A C യൊന്നും കൂട്ടിയിട്ടു കാര്യമില്ല ചേട്ടാ..എന്റെ തലപൊട്ടിയാണ് വിയര്പ്പു വരുന്നത്)
*ഇനി മോന് പാടിക്കോ.പാട്ട് മോശമായാലും കുഴപ്പമൊന്നുമില്ല.(ചിരിക്കുന്നു)
(കാറ്റ് മാത്രം വെച്ച് പാട്ട് പാടാന് പറ്റില്ല സാര് എന്ന് പറയണമെന്ന് തോന്നി..പക്ഷെ രണ്ടും കല്പ്പിച്ചു ഞാന് പാടി.)
*ആയിരം കാതമകലെയാണെങ്കിലും.
മായാതെ മക്കാ മനസ്സില് നില്പ്പു.
ലക്ഷങ്ങളെത്തി..
എന്റെ പാട്ട് ലാല്സാര് ആസ്വദിക്കുന്നുണ്ടെന്ന് mirror ലൂടെ കണ്ടു ഞാന് മനസിലാക്കി..
അതോടെ എനിക്കല്പം കൂടി ധൈര്യം ലഭിച്ചു..
പാടി കഴിഞ്ഞയുടന് പുറകിലേ സീറ്റില് നിന്നും കയ്യെത്തിച്ചു എനിക്ക് ഷേക്ക് ഹാന്ഡ് തന്നു..
ശോ..വീണ്ടും ആ മിനുമിനുത്ത വിരലുകള്.
*നല്ല ശബ്ദം നന്നായി പാടി.
(അങ്ങിനെ സാറെന്നെ കുറച്ചുകൂടി കംഫര്ട്ടബ്ള് ആക്കി..അതിനായിരിക്കാം ഒരു പക്ഷെ ആ പാട്ട്)
പെട്ടെന്നായിരുന്നു എന്റെ ഇടിവെട്ട് ചോദ്യം..
*സാര്ഒരു പാട്ട് പാടാമോ ??
(സൂചി കയറ്റാന് കൊടുത്ത സ്ഥലത്തു ഒലക്ക കയറ്റിയ ഞാന്)
*അയ്യോ..ഞാനോ..എനിക്കങ്ങനെ പാടാനൊന്നും അറിഞ്ഞുകൂടാ.
*സാറ് സിനിമയില് പാടിയതൊക്കെ ഞാന് ഒരുപാട് കേട്ടിട്ടുണ്ടല്ലോ.!!
(എവിടെന്നോ കിട്ടിയ ധൈര്യത്തിന്റെ പുറത്തു ഞാനല്പം തിരിഞ്ഞിരുന്നു)
*ഹാ ഹാ.അതെല്ലാം ആ സംഗീത സംവിധായകരുടെ മിടുക്കാണ്.
ശെരി നോക്കാം..
പക്ഷേ വരിയൊന്നും എനിക്കറിഞ്ഞുകൂടാ..
*ആഹ് സാര്..
*പാടട്ടേ ..?
*ആഹ്.
(സാര് പാടിത്തുടങ്ങി.)
*റസൂലേ നിന് കനിവാലേ.
റസൂലേ.റസൂലേ.പാരാകെ പാടുകയായ്..
ലാല് സാര് പാടിത്തുടങ്ങിയപ്പോള് ചെറിയ ചാറ്റല്മഴ പൊടിഞ്ഞുതുടങ്ങിയിരുന്നു.
ഹാ.എന്തൊരു സുഖമായിരുന്നു ആ പാട്ട് ലാല്സാറിന്റെ ശബ്ദത്തില് കേള്ക്കാന്.
പാട്ട് കഴിയുന്നതിനുമുന്നെ സാറിന്റെ ഫോണ് ബെല്ലടിച്ചു..സാര് പിന്നെ ഫോണില് ബിസിയായി..
ഛേയ്..ആരാണാവോ ഈ സമയത്തു വിളിച്ചത്..പാട്ട് നന്നായെന്ന് പറഞ്ഞു ഷേക്ക്ഹാന്ഡ് കൊടുക്കാനുള്ള എന്റെ അവസരമാണ് ഇപ്പൊ നഷ്ടപെട്ടത്.
റോഡില് കാണുന്ന സകല വണ്ടിക്കാരേം എനിക്ക് ചീത്ത വിളിക്കണമെന്നുണ്ട്..
“വണ്ടി വട്ടം വെയ്ക്കാതെ മാറ്റെടാ എന്നൊക്കെ.”
കാരണം അകത്തിരിക്കുന്ന ഐറ്റം വേറെയാണല്ലോ..
അതിന്റെ അഹങ്കാരമായിരുന്നു എനിക്ക്..
(പുള്ളിക്കില്ലാത്ത അഹങ്കാരമാണ് എനിക്ക് )
ഞാന് യാത്രചെയ്യുന്നത് മോഹന്ലാലിന്റെ കൂടെയാണെന്ന് ബാക്കിയുള്ളവരോട് എങ്ങനെ ഞാന് പറഞ്ഞു മനസിലാക്കും..?
അതായിരുന്നു എന്റെ അടുത്ത പ്രശ്നം..
എന്റെ ഒരു അനിയന്പയ്യനായി കാണുന്ന ഒരു ഡിസൈനര് കൊച്ചിയിലുണ്ട് ..ബിനോയ് കോട്ടക്കല്..Binoy Kottakkal
അവനൊരു മെസ്സേജ് അയക്കാം..അവന് എങ്ങനേലും ഇത് പാട്ടാക്കിക്കോളും..എന്തായാലും ഇവിടെയിരുന്ന് ആരേം വിളിക്കാന് പറ്റില്ലല്ലോ.ലാല്സാര് പുറകിലുണ്ട്..
ഞാന് അപ്പൊ തന്നെ ബിനോയ്ക്ക് മെസ്സേജ് അയച്ചു..!
“ഡാ..മോഹന്ലാല് ഉണ്ട് കൂടെ.ഇപ്പോ വിളിക്കാം.പക്ഷേ നീ ഒരക്ഷരം മിണ്ടാതെ ഇരുന്ന് ലാല്സാറിന്റെ ശബ്ദം മാത്രം കേട്ടോണം..ഓക്കേ ?
മോഹന്ലാല് എന്നെ വിളിക്കുവോ..?
ഓഹ് എടാ..മോഹന്ലാല് അല്ലാ..ഞാന് വിളിക്കും..ശോ..?
ആഹ്..ഓക്കേ..ഓക്കേ..അനീഷേട്ടാ.ഡബിള് ഓക്കേ !
ഞാന് ബിനോയ്ക്ക് കാള് ചെയ്തു..
ബെല് അടിക്കുന്നതിന്റെ മുന്നേ ബിനോയ് കാള് അറ്റന്ഡ് ചെയ്തു..
ലാല്സാറിന്റെ ഫോണ് ചെയ്യുന്ന ശബ്ദം അവന് കേട്ടുകൊണ്ടേയിരുന്നു..
അവന് കേട്ടെന്ന് ഉറപ്പുവരുത്തിയ ശേഷം ഞാന് തന്നെ ഫോണ് കട്ട് ചെയ്തു..
ബാക്കി ഇനി അവന് നോക്കിക്കോളും..
മനുഷ്യനല്ലേ..എന്റെ അത്യാഗ്രഹം വീണ്ടും മൂത്തു.. സഹോദരന് അനൂപിനെ ഒന്ന് വിളിച്ചു സാറിനോട് ജസ്റ്റ് ഒന്ന് സംസാരിക്കാന് വേണ്ടി റിക്വസ്റ്റ് ചെയ്താലോ? (സൂചി കഴിഞ്ഞു ഒലക്കയായിരുന്നു അത് കഴിഞ്ഞപ്പോ ഞാന് ഉരലെടുത്തു)
പക്ഷേ നാണക്കേടായാലോ??
ആകെ ആശയക്കുഴപ്പത്തിലായി ഞാന്..
പോയാല് ഒരു വാക്കല്ലേ..
അവസാനം ധൈര്യം സംഭരിച്ചു..
ഫോണില് സംസാരിച്ചു കഴിഞ്ഞ സാറിനോട് ഞാന്..
*സാറേ..എന്റെ സഹോദരന് ആണ് അനൂപ്Anoop Upaasana..ഞാന് ഫോണ് വിളിച്ചുതന്നാല് സാറൊന്ന് സംസാരിക്കാമോ??
*ഓഹ് അതിനെന്താ ??(ഞാന് കിടുങ്ങിപ്പോയി)
എന്താ മോനെ അനൂപിന്റെ ജോലി ??
*ചിത്രം വരക്കലും ബോര്ഡ് എഴുതലൊക്കെയാണ്..നാട്ടിലാ..
*ശെരി..അനൂപിനെ വിളിക്കു..ഞാന് സംസാരിക്കാം..
(അനൂപിനെ ഞാന് ഡയല് ചെയ്തു)
*എന്താടാ..?
*(ശബ്ദം താഴ്ത്തി ഞാന്)
ടാ..ഞാനൊരാള്ക്കു ഫോണ് കൊടുക്കാം..നീ ഒന്ന് സംസാരിക്ക്..
*ആഹ് കൊട്..വേഗം കൊട്..ഞാന് റോട്ടിലു നില്ക്കുവാ..
*സാര്..അനൂപാണ് (ഞാന് ലാല്സാറിന് നേരെ ഫോണ് നീട്ടി)
ലാല് സാര് സംസാരിച്ചു തുടങ്ങി.
*അനൂപ് ആണോ ??
*അതേ..
*അനൂപ് എന്താ ചെയ്യുന്നേ..?
*ഞാന് ആര്ട്ടിസ്റ്റ് ആണ്..
*ആണോ..ഞാനും ആര്ട്ടിസ്റ്റ് ആണ്..
*ആണോ..എന്താ പേര്..എവിടെയാ വര്ക്ക് ചെയ്യുന്നത് ..?
*പേര് മോഹന്ലാല്..ജോലിചെയ്യുന്നത് സിനിമയില്..!
(എന്നോട്ടൊരു ചിരിയും..പിന്നെ കുറച്ചു നേരത്തേക്ക് അപ്പുറത്തെ ഭാഗത്തുനിന്നും ഒന്നും കേള്ക്കാനുണ്ടായിരുന്നില്ല)
*അനൂപേ..ഹലോ..കേള്ക്കാമോ..ഞാന് മോഹന്ലാലാണ്..പറയുന്നത് കേള്ക്കാമോ..?
(അവനെനിക്ക് നഷ്ടപ്പെട്ടെന്നാണ് സത്യത്തില് ഞാനന്ന് കരുതിയത്..കാരണം അമ്മാതിരി മാസ് ഡയലോഗ് അല്ലെ പുള്ളി ഇവിടന്ന് കാച്ചിയത്)
അനൂപിന്റെ റേഞ്ച് കട്ട് ആയെന്ന് തോന്നുന്നു..(അതും പറഞ്ഞു ലാല്സാര് ഫോണെനിക്ക് തിരിച്ചു തന്നു)
കട്ടായത് അവന്റെ റിലേയാണെന്ന് പിന്നീടാണ് ഞാനറിഞ്ഞത്..
വണ്ടി കൊച്ചിയിലെ പാലാരിവട്ടത്തേക്ക് എത്തിത്തുടങ്ങി..ഗതികേടിനു ഒറ്റ ട്രാഫിക് പോലും റോഡിലില്ല..
*സാര്..എന്നെ പാലാരിവട്ടത്തു വിട്ടാല് മതി.അവിടുന്നടുത്താണ്..
*ഹേയ്..അതൊന്നും വേണ്ട..അനീഷിന്റെ സ്ഥലത്തേക്ക് കാറ് പോകില്ലേ..?
*ആഹ് പോകും..
*എന്നാപ്പിന്നെ അവിടെയിറങ്ങാം അത് മതി..
(എന്തൊരു സ്നേഹമാണ് ഈ മനുഷ്യന്)
വണ്ടി നേരെ എന്റെ താമസസ്ഥലമായ ആലിന്ചുവട്ടിലേക്ക്..
എനിക്കാണേല് ഇറങ്ങാന് ഒട്ടും താത്പര്യമുണ്ടായിരുന്നില്ല..പക്ഷേ ഇറങ്ങണം..ഇറങ്ങിയേ പറ്റൂ..വേറെ വഴിയില്ല.
സാര് ക്യാമറ ബാഗെടുത്തു എന്റെ കയ്യിലേക്ക് തന്നു..
മനസില്ലാ മനസ്സോടെ ബാഗുമായി ഞാന് കാറില് നിന്നുമിറങ്ങി..
ബാക്ക് ഡോറിന്റെ ഗ്ലാസ് അല്പം മാത്രം താഴ്ത്തി കൈവീശി കാണിച്ചുകൊണ്ട് ലാല്സാര് യാത്ര പറഞ്ഞു..
*മോനെ കാണാം ട്ടോ..
*താങ്ക്യൂ സാര്..ഒരു പാട് സന്തോഷം..
സ്വതസിദ്ധമായ പുഞ്ചിരിയും സമ്മാനിച്ച് ലാല് സാര് കടന്നുപോകുന്നത് കാണാന് ഒരുപാട് നേരം ഞാനാ റോഡില് തന്നെ നിന്നു..
പണ്ടും ഞാനീ റോഡില് നിന്നിട്ടുണ്ട്.. ഏതെങ്കിലുമൊരു നടനെയോ സംവിധായകനെയോ ഒരു നോക്കെങ്കിലും കാണാനായി..ഒരവസരത്തിനായി..
ആഗ്രഹം സത്യമാണെങ്കില് ആഗ്രഹിച്ചതിനേക്കാള് കൂടുതല് ദൈവം നമുക്ക്തരും എന്നുള്ളതിന്റെ ഏറ്റവും വലിയ തെളിവാണ് എനിക്കെന്റെ ജീവിതം..
സ്വന്തം സ്റ്റുഡിയോയുടെ പടികള് ചവിട്ടി കയറുമ്ബോള് എന്റെ കണ്ണുകള് ഞാന്പോലുമറിയാതെ സന്തോഷം കൊണ്ട് നിറഞ്ഞു തുടങ്ങിയിരുന്നു..
പ്രതികരിക്കാൻ ഇവിടെ എഴുതുക